پيش درآمدي بر هزاره سوم از زبان دکتر داراب دیبا

 

گوئی بدون درون گرائی گسترده و فضائی که در آن پرتوهای ضعیف تجلیات خود را در موضوع توصیف ناپذیر جستجو می کنند، ابدا هنر واقعی وجود ندارد.
سعی دارم جنبه های پنهان بخشها و عناصر مخفی تأثیرها و احساسات را توضیح دهیم. تصویر را در برخورد روشها و تجربه های گوناگونی که بوسیله متدها و یا ادراکات مقرر با یکدیگر تماس ایجاد می کنند مطرح نمائیم. تماسی برقرار می کنیم از چهره رها می گردد تا غالباً در تجرد کامل فرو رود.
از تاریخ نقاشی تا تصویر بالقوه، فضای متوالی و پی درپی زمان بخودی خود و با توسعه ای غالباً نامحدود سنجیده می شود که در آن لحظه، پیشگان آفرینش پنهانی باقی می ماند
در حال حاضر و از ورای خورشید بالقوه، کامپیوتر به بیشتر از یک وسیله تبدیل می گردد. زیرا بطور جداگانه بسرعت در پیدایش و خلق اثر همکاری می کند. این دنیای فن آوری غنی که در آن تصاویر با یک سرعت قابل ملاحظه دنبال یکدیگر می آیند فقط چند لحظه در برابر چشم آگاه قرار می گیرد، در حالیکه روی شکل ها و رنگهای خاصی واقع می شود که محل های عادی، ترکیب آنها را بوجود می آورند. یک تکامل مناظری که با ریتم.
تناسب ها و اندازه های دائماً متنوع سنجیده می شود. این یک تولد است که بدلیل تغییر ژنتیکی خود تنوع و تفاوت تجلیات قبل از موقع عینی را که باید کشف گردند، دربر می گیرد .
پس چرا باید در اثر عطاءا... امیدوار معمار ، موسیقیدان ، نقاش و عکاس ، هنر قابل درک را جستجو نمود . زیرا همکار بالقوه وی یک حضور همه جانبه را به او القاء می کند که از کارهای حافظه فراتر می رود 
پیشرفت وسائل و ابزار فنی انتشار تصاویر درک ما و روابطی را که با آنها داریم تغییر داده است.
کثرت وسائل و ابزار فنی انتشار تصاویر – درک ما و روابطی را که با آنها داریم تغییر داده است. کثرت تصاویر فوری مورد استفاده بخشها و سکانس ها را با زمانی تنظیم می کند که واقعی می نامیم. مشاهده و مطالعه تصویر یم فوریت سریع را جدا و مشخص می کند ، و ابداً نمی تواند بعنوان غایت و نهایت فی نفسه مشخص شود توصیف گردد.
در این دنیائی که مسلماً یک واقعیت در آن مستقر است، وسیله و ابزار نهائی که قادر است اندیشه و درک متجانس بیشتر کابردی خیلی کامل تر را آزاد سازد به چه چیز تبدیل می گردد. واقعیت یک منظره که بدلیل ابهام و تجرد موضوعش یک اندیشه واقعی را القاء می کند که درک یک تجانس خیلی پیچیده را افزایش می دهد در کجا قرار می گیرد.
آیا هنوز می توان از نهاد (سمبل) و از رمز و نشانه ، استفاده سخن گفت زیرا محتوی نقاشی به جوهر و ذات ناپایدار خیلی پیوسته است . آیا باز هم می توان تفکر خلقت را ترسیم کرد و در داخل کادر قرار داد در عین حال که برداشت وتصویر مقدس دنیا و حقیقت هایش را منتقل نمود.
واقعیت ، مشف یا بازی ، یک لذت عینی مبهم پدیدار می شود که ما را وادار می کند به تصاویر فراموش شده اوراء ناشناخته نزدیک شویم.
فن آوری های نوین ارتباطات یک روند نزدیکی کاملاً جدید را تغییر داده و مجدداً ترکیب کرده اند. بدین ترتیب تجزیه و تحلیل تحریکات و مقاومت هائی که این سکوها و محوطه های عدد بعنوان آفرینش و مشکلات ساده قطعی ارائه می دهند فقط می تواند کاهش دهنده فویت های پویای نمایان و آشکار باشد ، تصویر گسترده می شود و در برابر نگاه قرار می گیرد و سپس مانند رویائی که کاملاً مشاهده نشده است می گریزد. این فضای دیگر که مخفی ، فوق طبیعت و اسرارآمیز است آشکار و پنهان می شود گوئی می خواهد فاصله موجود بین واقعیت و تجلی آن عکسها و تصاویر بالقوه یاری دهنده را مشخص کند.
در این فضای زمان (ریاضی) درک درون گرا و شاید قراردادی و اختیاری و بوسیله تجربیات ناممشخصی که با مقررات و قوانین شرعی زیبائی کلاسیک و متعارفی بازی می کند و برون گرا می گردد . زیبائی به قضا و قدر لحظه تبدیل می گردد زیرا زندگیش در مراحل ناپیوستگی نابود کننده جریان دارد.
منظره ها و دلایل به تضاد یک چارچوب احیای غیر رسمی تبدیل می گردند که در سایه گسترده بالقوه ابزارهای آزادسازی ضربان مجازی وسیع و توسعه یافته تبدیل می شود.
دنیای واقعی طبیعت و روح را پشت این تجریدات و ابهامات درونی و فرار پنهان شده اند، باز می یابد که نمادین بودن هیچ ادعایی گسترده و وسعت یک لحظه حاضر را منعکس می کند.
یک تجلی فوری پدیدار می گردد که از ارادع خلاقیت هنری فراتر می رود تا از کوره راههائی که یک زیباشناسی شناخته شده از نظر تاریخی درمی نوردد ، خارج شود . موجی از تصاویر و جنبه های کلی پرتحرک که بسرعت صدا بهم می خورند و می تواند رویا و خیالی بودن یک برداشت نامشخص فی البداهه ایجاد کند. نتیجه را آشکار می نماید. حقیقت نمائی جنبه غیر مقرون به حقیقت را توصیف می کند. در این مورد که واقعیت تصور موهوم و جذابیتی را که از همدستی خالق با تماشگر دوردست خود برمی خیزد با همدیگر مخلوط می کند.
افق دیگر ، رنگهای فرار و گریزان، خطوطی که بسوی یک بی مکانی تصوری، درک اختیاری تمایل دارند تا در نقطه های فرار غیر تصور تجلی کنند و یک بعد نوین فضای نقاشی بالقوه را بسازند. آمیزش مبهم تصاویر بوسیله پایه هائی که جنبه رفتار سرسام آور قرنی را آشکار می کنند که بگونه ای قاطع تصاویر حجاری های زیاد و فراوان با شیوه نقاشی را تهیه می کنند، پدیده ای که با روی هم قرار دادن بخشهای مخصوص نمایش هنری گاهی به اوج می رسد
هنر با شادی با وسایل ارتباط جمعی تازه در اقدامی بازی می کند که عکس نقاشی، چسبانیدن و رنگ چارچوب های بدون اقتران با زمانهای متفاوت برخوردار از هماهنگی رسا را بوجود می آورند . در عصر معاصر بودن، بی زمان بودن و فوق واقعی آمیزش مرحله های موقتی وارد می شویم که با ادارکات و برداشت های تالمی و تفکری معنویت یک هنر در حال توسعه را به می رسانند بی آنکه بخواهند هرگز خود را تحمیل کنند. و در واقع عطاءا.. امیدوار با همه اینها بازی می کند . فرهنگ ادبی و استعداد هنری وی او را از زندانهای تصوری آزاد می کنند که در آنها مواهب الهی فقط از ورای نرده های بسته مناظر خالی خود را نشان می دهند. ابهام و تجرد آینده، تجربه جاری معنویت حرکات تند هماهنگی بالقوه گوئی باز هم علیرغم خود همراهان یک سفر مقدس که هنوز آغاز نگردیده، باقی می مانیم   
https://samostudio.ir